W tej książce jest wszystko to, do czego Bolaño zdążył nas przyzwyczaić.

Są dziwnie splatające się ludzkie losy: na przykład reportera, który uprowadził dwóch chłopców z indyjskiego burdelu. Ale są też losy na oko banalne.
Jest Meksyk i Latynosi w Europie.
Są poeci i warsztaty poetyckie.
Jest biznes pornograficzny i jego gwiazdy.
Są wątki autobiograficzne – jak wakacje w Acapulco i więzienie w Chile.
I jest oczywiście Arturo Belano!


Ale są też rzeczy, które mogą nas zaskoczyć.

Bolaño piszący opowieść o duchach?
Bolaño uprawiający realizm magiczny i to jeszcze z piłką nożną w roli głównej?


"Dziwki i morderczynie", drugi zbiór opowiadań pisarza, pokazuje, że Bolaño czuł się w formach krótkich równie dobrze, jak w opasłych powieściach. Te różnorodne teksty powracają do stałych wątków, ale też pokazują nowe ścieżki. A wszystko to czysta, stuprocentowo literacka proza, jak zawsze u autora, żywiołowa, drapieżna, namiętna. No bolañowska po prostu!

[Muza SA, 2013]