Po długiej przerwie znowu spotkałam na swojej drodze czytelnika Marininę w wersji: Obraz pośmiertny (Marinina Aleksandra (właśc. Aleksiejewa Marina)). Jakże to było miłe spotkanie. Kryminał to kryminał - tutaj na autorce zawsze można polegać. Rzemiosło porządne, bez niedoróbek. Czyta się lekko i przyjemnie, a w nagrodę można iść śladami sprytnej pani major i nawet samemu pokusić się o znalezienie motywu i winnego całego zamieszania. Cieszy mnie również to, że nie ma tam zbędnych "wypełniaczy" kartek, czego nie cierpię. Kto powiedział, że dobry kryminał musi być cegłą?...