Twórczość Piera della Francesca (ok. 1416-1492), wspaniałego artysty epoki włoskiego quattrocenta, była przez kilka stuleci niedoceniana i prawie zapomniana. Dopiero w wieku XX dostrzeżono niepowtarzalne wartości dzieł tego twórcy – malarza i teoretyka sztuki. Jego malarstwo, utrzymane w jasnych barwach, odznacza się nowatorstwem formy, doskonałym opanowaniem perspektywy linearnej, mistrzowskimi efektami światła oraz sprowadzaniem przedstawianych postaci i elementów pejzażu do najprostszych figur geometrycznych. Równocześnie dzieła Piera wyrażają z dużą subtelnością i powagą stany emocjonalne i sytuacje życiowe odtwarzanych postaci, co nasyca jego sztukę treściami głęboko humanistycznymi, o randze symboli i uniwersalnych idei.

[Rzeczpospolita, HPS, 2006]