Przekleństwem autora bestsellera jest to, że każdą inną jego powieść porównuje się z dziełem sztandarowym i nieodmiennie okazuje się gorsza. Tak jest i tym razem, bo „Sześć grobów do Monachium” i „Ojciec chrzestny” to dwa zupełnie różne poziomy, dwie klasy pisarstwa, które rozdziela przepaść.

„Sześć grobów do Monachium” Puzo wydał dwa lata przed „Ojcem chrzestnym” pod pseudonimem Mario Cleri. To dość naiwna historia zemsty i miłości, z zakończeniem, które wywołuje chyba tylko wzruszenie ramion.

Michael Rogan, cudowne dziecko, geniusz matematyczny, specjalista od szyfrów, w czasie wojny współpracuje z francuskim ruchem oporu, pomagając w przygotowaniach do inwazji. Aresztowany z powodu własnej nieostrożności, zostaje wraz z ciężarną żoną przewieziony do Monachium i w tamtejszym Pałacu Sprawiedliwości szantażowany, torturowany i brutalnie przesłuchiwany. Jego żona w tym czasie traci życie.

Kiedy kapitan Michael Rogan zdradził już wszystkie tajemnice, jeden z oprawców strzela mu w głowę. Mimo to Rogan cudem uchodzi z życiem i po długiej rehabilitacji, ze srebrną płytką uzupełniającą uszkodzoną czaszkę, wraca do Europy, by odnaleźć i zabić sześciu ludzi, którzy znęcali się nad nim w Monachium.