Tuż przed tragiczną śmiercią pod Smoleńskiem, 10 kwietnia 2010 roku, śp. Biskup Polowy Wojska Polskiego Tadeusz Płoski napisał słowo wstępne do tego tomiku wierszy. W nim określił ten zbiór poezji jako „zaproszenie do krainy ciszy i myśli, oprawionej w piękne poetyckie słowo”.
Trzeba mieć odwagę pisać wierszem o tym, co jest tak intymne, własne, co w duszy gra. To dzielenie się wiedzą i doświadczeniem uniwersytetu istnienia. Dostrzeganie barw, odgłosów i smaków życia, które stają się teraźniejszością, choć są już przeszłością.
Nie jest sztuką coś napisać, sztuką jest coś przekazać, a tym czymś jest intuicyjna miłość: Stwórcy, stworzenia, historii tej wielkiej i tej miejscowej, miłości prostej i tej, która zdaje się być dla samego autora niezrozumiała.
Pisanie wierszy to jakby być tam, gdzie nas już nie ma. Autor tam ciągle jest i chce się tym podzielić.

ks. mjr Paweł Piontek

[Wydawnictwo Bernardinum, 2010.]