Helena przez całe życie doznawała brutalności świata. Znienawidzona przez matkę, która upokarzała ją przy każdej okazji, nigdy i nigdzie nie czuła się bezpieczna. Została pielęgniarką; może dlatego, że nie umiała opatrzyć własnych ran. Potem, może dlatego, że nie potrafiła wyleczyć własnego bólu, zapragnęła zostać lekarzem.

W Berlinie lat dwudziestych XX wieku wszystko wydawało się możliwe. Nawet wielka miłość i wielka strata. Nawet następna miłość i bolesne rozczarowanie. Nawet uzyskanie papierów poświadczających czysto niemiecki rodowód Alicji, która niegdyś była Żydówką Heleną. Kolejna wojna, a potem radziecka okupacja dopełniły miarę nieszczęść. Nie zdążyła nauczyć się kochać. Nawet własnego syna.

Peter przez całe życie doświadczał brutalności świata...

[W.A.B., 2010]