Zofia Potocka była przede wszystkim istotą nieziemsko piękną, obiektem pożądania setek mężczyzn, ale również nie brakowało jej sprytu, odwagi i życiowej mądrości. Była kobietą skomplikowaną, ciągle poszukującą w życiu spełnienia, nieustannie pędzącą za kolejnym celem. W książce poznajemy ją jako staruszkę powoli żegnającą się z życiem, która wspomina swoje dotychczasowe losy. Autorka kreśli postać Potockiej bez cenzury, używa odważnego języka, nie stroni od detali budzących kontrowersje, szczerze pisze o intymnych szczegółach życia Hrabiny, jednak ma przy tym ogromne wyczucie smaku - jej książka nie pachnie tandetnym doszukiwaniem się nieistniejących sensacji, nie epatuje wulgarnością, jest intrygująca, pasjonująca.

Bardzo polecam.