W roku 1958 ukazały się dwie książki o powstaniu Pontiaka: Czarne wampumy głoszą wojnę: Powstanie Pontiaka 1763-64 (Szczepański Jan (1913-2004)) i „Sprzysiężenie czarnej wydry” Nory Szczepańskiej. Nie wiem, czy był to przypadek, czy też autorów coś ze sobą łączy, na przykład więzi rodzinne czy znajomość (dodam, że oboje studiowali socjologię na Uniwersytecie Poznańskim i był między nimi tylko rok różnicy); dość powiedzieć, że już sam fakt, iż wydane zostały w tym samym roku przez pisarzy o takim samym nazwisku, daje do myślenia.

Obydwie powieści, jak napisałem, opowiadają bardzo podobnie o powstaniu Pontiaka w XVIII wieku przeciw panowaniu Anglików w Ameryce Północnej. Odniosłem wrażenie, że autorzy korzystali z tego samego konspektu, bo podobieństwa w sposobie ukazania wydarzeń są wyraźne. Można by nawet rzec, że przebiegają one według tego samego schematu. Są też różnice. Podczas gdy książka J. Szczepańskiego to, moim zdaniem, pozycja popularnonaukowa, niekoniecznie adresowana do młodego czytelnika, powiedziałbym nawet, że przeznaczona raczej dla dorosłych, mimo że ukazała się w serii Biblioteka młodych i zaliczana jest do powieści przygodowych - utwór N. Szczepańskiej jest właśnie książką tego gatunku napisaną z myślą o młodzieży. Jeśli więc kogoś interesuje ten okres historii, warto sięgnąć po oba utwory i poczytać o wielkim wodzu Indian, Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu