Ciepła.
Pachnie piernikiem, kiedy się ją czyta.
Ślinotok to nie do opanowania - wszystko kapie na książkę.
Pozwala chyba pójść kroczek do przodu w kierunku przeżywania świąt naprawdę.
I jako fanka plastycznych poczynań autorki szatę graficzną też pochwalę!
Piękna.
A im dalej czytałam, tym więcej nasuwało mi się postanowień.
Strofuje mistrzowsko.
Tak pomiędzy wierszami, więc mimo że ciągle zastanawiałam się nad sobą, na koniec i tak szczęka bolała mnie od uśmiechu.

Czego chcieć więcej?

(Tylko się mi nie czepiać tu!)