Bohaterami tej książki są ludzie skazani na ocalenie. Tacy, którzy o swoim bagażu doświadczeń mówić nie mogą czy też nie chcą. Irit Amiel stara się przełożyć wieloletnie milczenie postaci żyjących w „izraelskim tyglu” na mowę literacką. Opowiada losy „osmalonych” w sposób tak uczciwy, zwięzły i prosty, że jej głos brzmi czysto i mocno. Książka ta może zostawić ślad w najbardziej osobistych rozważaniach współczesnego czytelnika o życiu i śmierci.

[Świat Literacki, 1999]