Do rąk czytelnika trafia książka szczególna. Zbudowana jest z dwu osobnych, wzajemnie się uzupełniających części. Edytorom od ponad dwudziestu lat ogłaszającym listy Edwarda Stachury, jak dotąd nie udało się zbudować dwugłosu. Pisarz pod koniec życia spalił listy kierowane do siebie (prócz tych, które pisał sam).

W przypadku poniższych listów pojawiła się możliwość częściowego zrekonstruowania korespondencyjnego dialogu. Adresatka listów wprowadza czytelnika w przestrzeń relacji pomiędzy korespondentami. Jednocześnie podejmuje starania odtworzenia brakującego elementu - listów do Stachury. Rekonstrukcję korespondencyjnego dialogu wspomaga wstęp adresatki, który opisuje historię znajomości. Istotnym elementem całości są komentarze, które zostały zbudowane, przede wszystkim, w oparciu o wspomnienia adresatki. Wszystko to sprawia, iż Danuta Pawłowska-Skibińska jest współautorką niniejszego tomu.

Prezentowany zbiór jest, jak dotąd, największym znanym pakietem listów Stachury do jednej osoby, ale też jest największym znanym pakietem rękopisów listów pisarza. Pomiędzy pierwszym listem, który został posłany 2 stycznia 1976 roku, a ostatnim, z 18 września 1978 roku, rozpościerają się 32 miesiące.

W tym czasie Stachura wysłał 192 listy.

[PIW, 2007]