Napisano dużo różnych książek adresowanych do starszych kobiet. Według mnie bije z nich zawsze fałszywy optymizm, są pełne banałów i pouczeń na temat przyjemności życia wolnego od obowiązków wychowawczych, menstruacji i, w niektórych przypadkach, od pracy w pełnym wymiarze godzin. Uważam te książki za całkowicie bezużyteczne, tak samo jak uważałam za całkowicie bezużyteczne wszystkie książki, które kiedyś przeczytałam na temat menopauzy. Po co ludzie piszą książki, w których mówią, że lepiej być starszym niż młodszym? Wcale nie jest lepiej. Nawet jeśli nie brakuje ci żadnej klepki w głowie, to i tak ciągle się zastanawiasz, jak się nazywa osoba, którą poznałaś przedwczoraj. Choć jesteś w świetnej kondycji fizycznej, masz mniejszą sprawność. Nie siekasz cebuli jak kiedyś, a pedałując na rowerze kilkanaście kilometrów, stajesz się kandydatką do unieruchomienia w gipsie. Jeżeli jeszcze pracujesz, masz wokół siebie młodych ludzi, którzy rozumieją obowiązujące zasady rynku i zgodne z duchem czasu demograficzne trendy i preferencje. Chcą zająć twoje miejsce i wkrótce zajmą. Jeżeli masz szczęście być w związku intymnym, seks nie jest już taki jak dawniej. I jeszcze coś - nie możesz nosić bikini. Strasznie żałuję, że mając dwadzieścia sześć lat nie chodziłam przez cały rok w bikini. Jeśli czyta to jakaś młoda kobieta, niech natychmiast przebierze się w bikini i nie zdejmuje go do trzydziestego czwartego roku życia*.


---
* Nora Ephron, "Moja szyja mi się nie podoba", tłum. Ewa Budrewicz-Wałaszewska, wyd. Świat Książki, 2008, s. 134-135.