To według mnie wielki dramat o świadomości człowieka, o tym, iż pewnych rzeczy nie jest w stanie przeskoczyć. Dramat wujaszka Wani polega na tym, iż znalazł się on w stytuacji, w której nie ma powrotu do stanu pierwotnego; tytułowy bohater zdaje sobie doskonale sprawę, że młodość mu uciekła i co więcej, że poświęcił ją na "nieważne" sprawy, w które dawnej święcie wierzył.

Gości jak co lato już dość sędziwego Profesora i jego dużo młodszą żonę, a tymczasem życie ucieka i Wania widzi, jak go oszukało, w postaci właśnie tego gościa, uczonego Profesora i jego idei (jak się okazuje, wcale nie takich nowatorskich). "Wujaszek Wania" to także hymn złożony fenomenowi życia, uznanie, że to ono jest najważniejsze, a nie jakieś "wielkie" idee, które mają za zadanie zorganizować i wyznaczyć ludziom cel życia.

To dramat o wolności, samotności i tragizmie ludzkich wyborów.