Twórczość Giacoma Leopardiego (1798–1837) – wielkiego erudyty, znawcy literatury antycznej, eseisty, poety, romantyka, filozofa, twórcy nowoczesnego języka prozy włoskiej – przeżywa obecnie w Europie renesans zainteresowania. W ostatnich zwłaszcza latach zachodnioeuropejscy literaturoznawcy opublikowali szereg esejów i obszerniejszych studiów, w którym m.in. wyrażają pogląd, że Leopardi, znakomity poeta liryczny (i jako taki znany w Polsce z wydanych w 1938 roku przekładów J. Dickstein-Wieleżyńskiej, zresztą nie wznawianych później), był również jednym z najciekawszych myślicieli XIX w., głębokością i oryginalnością refleksji na tematy egzystencjalne nie ustępujący Schopenhauerowi czy Nietzschemu. Przemyślenia swoje i refleksje nad ludzkim losem – jakże często bolesne i pesymistyczne, bo inspirowane przez własne głęboko nieszczęśliwe życie – zawarł Leopardi najpełniej i w sposób najbardziej syntetyczny w „Dziełkach moralnych”, których nowy przekład oddajemy do rąk polskiego czytelnika. Utwory te zdumiewają niejednokrotnie trafnością zawartej w nich myśli filozoficznej i socjologicznej, fascynując mroczną tonacją poetyckiego nastroju, rozjaśnioną humanistycznym postulatem heroizmu w stosunku do tragicznych elementów ludzkiego losu.

[Wydawnictwo Literackie, 1979]