Czechow zasłynął z zapisania w swych dramatach poetyckej dramaturgii postaci, miejsc i ich historii. Nie inaczej ma się rzecz z "Wujaszkiem Wanią". Do tego należy dodać subtelny, szlachetny humor, jakby wychodzący od człowieka, który wszystko już stracił, ale nie ma pretensji o to do nikogo i niczego. Wypada zgodzić się z Gorkim, iż czytając Czechowa "ma się wrażenie, że ten autor rozumiał wszystko... co ludzkie". "Ludzkie", czyli - w definicji Tomasza Manna - to, co jest wolne, genialne i dobre!