Ian Fleming urodził się w 1908 roku. Uczęszczał do elitarnej szkoły średniej w Eton. Studiował w Genewie i Monachium, przygotowując się do pracy w służbie dyplomatycznej. W 1931 roku, gdy starania o pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych nie dały rezultatu, zatrudnił się w Agencji Reutera.

Pierwszy kontakt Fleminga ze światowym wywiadem nastąpił w 1933 roku, gdy pisał sprawozdania z wielkiego procesu moskiewskiego sześciu brytyjskich inżynierów aresztowanych pod zarzutem szpiegostwa. Te błyskotliwe reportaże stały się początkiem jego kariery dziennikarskiej, którą Fleming wkrótce przerwał, podejmując pracę maklera giełdowego.

Podczas II wojny światowej był osobistym asystentem szefa wywiadu morskiego w Admiralicji i awansował do rangi komandora. Jego doświadczenia wojenne były tak fascynujące, jak te opisywane w książkach o Jamesie Bondzie i dostarczyły mu bezpośrednich wiadomości o operacjach wywiadowczych.

Po zakończeniu wojny został kierownikiem działu zagranicznego w wydawnictwie prasowym. Wybudował dom na Jamajce i tam właśnie w roku 1953 napisał "Casino Royale", pierwszą książkę o Jamesie Bondzie.

Do śmierci Fleminga, w 1964 roku, 14 książek o agencie 007 (m.in. "Moonraker" 1955, "Diamonds Are Forever" 1956, "Doctor No" 1958, "Goldfinger" 1959, "Thunderball" 1962) zostało sprzedanych w nakładzie ponad 40 mln egzemplarzy, a popularność asa wywiadu brytyjskiego zyskała międzynarodowy zasięg.

[Alfa, 1990]