Antun Soljan (ur. 1932), jeden z najwybitniejszych pisarzy chorwackich średniego pokolenia, uprawia poezję, prozę, krytykę, pisze również dramaty; najbardziej znany jest jako prozaik. Zajmuje go przede wszystkim tematyka aktualna, problemy własnego pokolenia, jego światopoglądowe bunty i nieprzystosowanie, mitologia „outsidera" i „zdrajcy" (jak np. w przełożonej na polski w 1972 r. powieści „Zdrajcy") - jest to proza intelektualna i ironizująca.

Ostatnie powieści Soljana są już znacznie łatwiejsze w odbiorze. Należy do nich również „Port" (1974). Mówi ona o budowie nowego portu i o klęsce tego przedsięwzięcia, a także o klęsce głównego bohatera, technicznego kierownika robót, człowieka dotąd niezaradnego życiowo, który tutaj odnalazł siebie. Jego bunt w imię tradycyjnych wartości, przeciwko zbiurokratyzowanej machinie technokratycznej władzy, przeradza się w negację wszelkich konwencji.

Powieść, napisana żywo, z doskonałym zmysłem obserwacji, jest wstrząsającym protestem przeciwko bezdusznemu niszczeniu środowiska ludzkiego i prywatnego życia człowieka w imię biurokratycznych machinacji.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1981]