Świadomość nieuleczalnej choroby, która stopniowo odbiera człowiekowi kolejne życiowe trofea, może być początkiem jego końca. Może, ale jak pokazuje książka Katarzyny Rosickiej–Jaczyńskiej: „Ołówek”, wcale nie musi.

Jej autorka, prowadząc swoisty dziennik, obnaża świat ludzi żyjących za szybą tajemniczej choroby zwanej SLA. Krok po kroku wprowadza czytelnika w obszary, które dla nie samej były niegdyś czymś nieprawdopodobnym i wręcz abstrakcyjnym.

Rzeczywistość zdominowana przez fizjologię, gdzie każdy dzień może być tym ostatnim, nie odbiera jej jednak godności, o którą stara się walczyć ostatkiem sił.

Podróż bohaterki do krainy wspomnień, to jest świata sprzed choroby, uczy pokory wobec życia, a jednocześnie ukazuje jego piękno i niepowtarzalność.

Można pokusić się o stwierdzenie, iż ta niezwykła książka wyjątkowej kobiety sprawia, że czytelnik zatrzymuje się nad pytaniem o sens cierpienia, które zawsze jest doświadczeniem bardzo intymnym i dotykającym konkretnej osoby.