W 1944 roku znany pisarz Jan Jassmont wraz z chorą żoną przenosi się z Warszawy na prowincję. Jesień w Górach Świętokrzyskich staje się dla bohatera pożegnaniem z odchodzącym światem - a także z młodością i pisarstwem. Koniec wojny jawi mu się jako ciemna, pusta przestrzeń, której nie będzie miał czym wypełnić.

W tej nostalgicznej powieści o przemijaniu okrucieństwo i brzydota rzeczywistości mieszają się z osobistym dramatem bohatera. Tak jak w swych opowiadaniach, Zubiński obserwuje tu dramat ludzkiego życia z dala od centrów dwudziestowiecznego świata. Kreuje odrębny świat, pełen wyrazistych postaci i gęstych, zmysłowych opisów.

Książka została nagrodzona przez Fundację Kultury w 2000 roku.

[Wydawnictwo W.A.B., 2001]