Tę lekturę należy sobie dawkować i czytać powoli, aby cały sens dotarł do czytelnika. Mowa o "Powiastkach filozoficznych" Woltera. Przeczytałam właśnie powiastkę pt. "Zadig czyli los. Powieść wschodnia (1748)". Akcja powiastki toczy się w krajach Wschodu. Zadig żył w Babilonie, był to młody człowiek "...o naturze zacnej z urodzenia a uszlachetnionej jeszcze przez wychowanie. Mimo iż bogaty i młody, umiał miarkować swoje namiętności; nie nosił się zbyt górnie, nie chciał mieć zawsze racji i umiał szanować ludzkie słabostki." Zadig był więc ideałem, ale choć taki szlachetny, spotykały go przykrości z powodu ludzi złych i zawistnych.

Powiastkę filozoficzną Woltera czyta się jak bajkę. Przygody Zadiga można by traktować z przymrużeniem oka, jak błahostkę, tylko że nie o akcję tu chodzi a o przemyślenia na temat życia i ludzi. Wybitny osiemnastowieczny filozof prowadzi nas poprzez rozważania o naturze człowieka i jego słabościach. Jest to lektura ważna, ale lekka, jeśli zechcemy zadać sobie trud myślenia i refleksji nad tym, czym jesteśmy i co nas otacza. Odstraszać może nieco współczesnego czytelnika jawny dydaktyzm powiastek, ale zachęcać będzie z kolei niezwykła prostota i celność wypowiedzi. Tadeusz Żeleński (Boy), tłumacz powiastek, mówi o ich artyzmie bardzo odrębnym i swoistym. Każdy, kto chce rozumieć kod kulturowy naszych czasów, powinien je poznać.
Powiastki Woltera dobrze się czyta przed zaśnięciem, na dobranoc. Bedzie się mieć potem ciekawsze sny:)

Powiastki filozoficzne (Wolter (Voltaire; właśc. Arouet François Marie))