Zachowanie gawrona przywodzi na myśl subtelne konwencje dwornej miłości. Choćby to, jak wytwornie z nami rozmawia: każda wypowiedź jest przemyślana. Nie tylko gawrony, lecz nawet ptaki o tak zszarganej reputacji jak sroki umieją zawstydzić człowieka uprzejmością lub wylewnym okazywaniem wdzięczności. Nikt nie dorównuje grzecznością krukowatym. Nikt nie jest równie staroświecki, gdy chodzi o wyrafinowaną politesse, o skomplikowany ceremoniał powitań i pożegnań. Zanim poznałam Kurczaka, nawet mi się nie śniły podobne (godne japońskich) rytuały: wchodzenia i wychodzenia, budzenia się rano i zasypiania wieczorem, zgody i odmowy; rytuały związane z językiem i z gestem, z zawieraniem nowych znajomości, z wręczaniem prezentów, ze składaniem ukłonów i przywoływaniem domowników, z kręceniem głową, z przekrzywianiem głowy, z uroczystym kładzeniem co rano zimnej czarnej łapki na mojej nagiej stopie*.


---
* Esther Woolfson, "Corvus. Życie wśród ptaków", przeł. Adam Pluszka, Joanna Wajs, wyd. WAB, 2012, str. 82-83.