Autorka opowiada o swoim pobycie w czasie wojny na Pawiaku. Dzięki swojemu wykształceniu została tam lekarką, a to pozwoliło jej współpracować z podziemiem. Choć to, co autorka i wielu innych ludzi na Pawiaku przeżyło, jest przerażające, to autorka potrafiła to tak napisać, by nie przytłoczyć ogromem cierpienia. Wiele informacji, rysunków, relacji. Książkę przeczytałam jakieś 3-4 lata temu, ale wciąż ją jeszcze pamiętam. Tej książki po prostu nie da się zapomnieć.