Władysław Szafer (urodz. 1886 r.), członek rzeczywisty PAN, długoletni profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, czołowy botanik polski i uczony o światowej sławie, twórca polskiej szkoły paleobotanicznej. Działalność naukową prof. Szafera charakteryzują szeroko rozbudowane badania własne i uczniów z dziedziny systematyki, geografii, socjologii i paleobotaniki. Jeden z najwybitniejszych popularyzatorów polskich, w roku 1961 otrzymał nagrodę za działalność popularyzatorską. Od 1920 r. wybitny organizator ochrony przyrody polskiej. Dzięki Niemu w tej dziedzinie Polska znacznie wyprzedziła inne kraje. Za całokształt działalności otrzymał w 1949 r. najwyższą państwową nagrodę naukową. W 1963 r. został mianowany honorowym członkiem zagranicznym Duńskiej Akademii Nauk i honorowym członkiem Towarzystwa Królewskiego w Edynburgu oraz jako jedyny Polak członkiem honorowym Międzynarodowej Komisji Parków Narodowych (zaszczyt ten przypadł dotąd w udziale jeszcze tylko trzem osobom).


...Tematyka tej książki - choć z pozoru zupełnie dowolna - skupia się jednakże wyraźnie wokół trzech problemów.

Pierwszy problem, określony tytułem wspólnym "Na kresach życia", przedstawia obrazy z życia tych roślin, które znajdują się w szczególnie trudnych warunkach, tak trudnych i niekorzystnych, że często kładą tamę ich rozwojowi...

...Następna grupa szkiców pt. "Z problematyki ochrony przyrody" dotyczy tej dziedziny bardzo szeroko pojętej.

...Dalszą, dobrze od innych oddzieloną grupą szkiców, są rozdziały poświęcone kwiatom. Skala zagadnień jest tu tak obszerna, że łączność pomiędzy nimi wydaje się słaba, chociaż wszystkie mówią "O kwiatach". Pierwsze dotyczą budowy i życia kwiatów gatunków wybranych i prowadzą nas stopniowo w dziedzinę znaczenia kwiatów dla mitologii i historii botaniki...

[Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1964]