(...) Kompozycja opowiadań "Via nova" ma swoje rozpoznawalne charakterystyczności. Rozbudowane partie opisowe, kreślone z subtelnością i kulturą słowa, przechodzą w nagłe, nieprzewidziane zdarzenia wydobywające ukryte dramaty. Małe akwarelki przemieniają się w zupełnie inne obrazy, w których dominujące stają się człowiek i jego sprawy. Ze współegzystencją człowieka z naturą i wspólnotą wciskają się rzeczy. Zreifikowany świat Zachodu ma wielką siłę i urodę, ale ma też swoje miraże. Opis rzeczy i opis natury pełni w opowiadaniach funkcje wydobywania pytań i wątpliwości.
Wielki exodus trwa, jak pisze autorka "są takie pociągi, co wożą złudzenia". Pisarz ma prawo widzieć inne strony zjawiska niż ekonomista, polityk czy handlarz. Dla autorki liczy się przede wszystkim wymiar ludzki każdej sprawy, jako ostatecznie przesądzający o jej sensie czy bezsensie. Problem emigracji polskiej jest złożony. Wracanie do tego żródła tematów może wzbogacić naszą literaturę i nasze widzenie własnej kultury.

[Barbara Jedynak, Wymiary przeszłości, [w:] Jadwigi Dorr - poezja z wyboru: Śladem recepcji, Łódż 2011,s.33.