"Kamienie..." były w gimnazjum moją lekturą,ale przeczytałam je jeszcze raz.Co mogę powiedzieć o tej książce?Jest cudowna!Ogromnym atutem jest to,że nie jest to fikcja literacka,ale również nie jest typową biografią,której bardzo nie lubię czytać.
Kiedy czytam książkę to po prostu żyję w świecie bohaterów i nieomal staję się uczestnikiem wydarzeń,które ich dotyczą.Może właśnie dlatego lektura "Kamieni..." była dla mnie dużym przeżyciem,mimo iż znałam dokładnie wydarzenia.Niejednokrotnie w bardziej dramatycznych momentach musiałam odłożyć lekturę,aby otrzeć łzy i przemyśleć to,co przed chwilą przeczytałam.Jest to taka książka,której nie czyta się tylko raz i wiem,że chciałabym ją mieć w swoim domu,aby wielokrotnie do niej wracać.
Ogromne wrażenie na mnie zrobiło życie bohaterów "Kamieni.."-ich zapał do nauki,do doskonalenia siebie i świata wokół siebie,szczerość,przyjaźń,oddanie rodzinie i Ojczyźnie,ale również ich śmierć.Intryguje mnie sposób w jaki oddziaływali oni na ludzi w swoim otoczeniu-to chyba przez tę sympatię i szczerość jaką do nich żywili.Niektórzy mówią,że postaci te są wyidealizowane,ale moim zdaniem tak nie jest.Przeżywali oni miłości,dylematy,mieli marzenia,Alek(chyba to był on) przeżywał wątpliwości związane ze słusznością istnienia instytucji Kościoła-są to problemy,które trapią i nas.Bardzo podobał mi się ich sposób walczenia rozumem z okupantem. Jeden z bohaterów powiedział nawet,że metody walki Polaków powinny opierać sią na zasadach średniowiecznej rycerskości,a nie niemieckiego okupanta.
Szkoda,że nie dowiemy się jak przebiegałoby ich życie po wojnie-czy zostaliby kimś znanym,czy wnieśliby coś nowego w naszym kraju...
"Kamienie..." pozwoliły mi dostrzec jakim skarbem jest wolna Polska i cenę,jaką nasi ojcowie ponieśli za zostawienie nam takiego daru;pokazały mi również jak mam żyć,bo wiem,że nie chcę zmarnować jedynego życia jakie mam,a życie Alka,Rudego i Zośki będzie dla mnie wzorem.
Powtórzę temat mojego wypracowania z gimnazjum,bo pokazuje przesłanie tej książki:

Bohaterowie "Kamieni na szaniec-chłopcy,którzy potrafili pięknie żyć i pięknie umierać.