"Nastolatki nie lubią wierszy" to tytuł antologii poezji współczesnej, głównie XX-wiecznej, autorstwa Wiktora Woroszylskiego (wyd. Nasza Księgarnia, 1967). Tytuł oczywiście jest przewrotną antyfrazą, w którą nie chciałby wierzyć i sam Woroszylski. Swoim wyborem, jak pisze we wstępie do niego, pragnie przybliżyć młodemu czytelnikowi wiersze, które mogą sprawić mu przyjemność, zaciekawić go i zabawić.

Wiersze zostały pogrupowane tematycznie. Mamy takie zestawy, jak: "Głos trąbki jazzowej", "Stadion", "Wszystko na opak" "Pif-paf!" i dziesięć innych. W każdym znajduje się po kilka wierszy poetów zagranicznych, ale co najmniej jeden polskiego twórcy. Różnorodność autorów tych poezji jest spora: od Victora Hugo i Henry'ego Longfellowa, poprzez Sergiusza Jesienina i Guillaume'a Apollinaire'a, do Wisławy Szymborskiej i Zbigniewa Herberta.

Utwory nie mają jednakowego poziomu, zdarzają się wiersze nieco przydługie i jednak nudne, wbrew obietnicy autora. Do takich zaliczyłbym wyjątki z "Pieśni o Hajawacie" Longfellowa. O ile znaczenie tego poematu dla kultury amerykańskiej jest nie do przecenienia, o tyle zamieszczanie 15 stron z niego uważam za nieszczególnie szczęśliwy pomysł. Dominują jednak krótsze i bardziej zajmujące utwory, nieraz bardzo dowcipne i zabawne, by przywołać tutaj wiersze Edwarda Leara czy Christiana Morgensterna. Nie brak też tekstów pozwalających na głębszą refleksję, do których można zaliczyć wiersz Richarda Rive'a "Tam, gdzie dotyka ziemi tęczy łuk", poruszający temat koegzystencji ludzi o różnych kolorach skóry, czy też Tuwimowski, z pozoru niepoważny utwór "Pif-paf!", gdzie znajdziemy ironiczne i gorzkie porównanie wojny do zabawy na strzelnicy.

Nie można zapomnieć także o wspaniałej oprawie graficznej autorstwa Bohdana Butenki, która w tym wypadku jest mieszaniną jego jakże łatwo rozpoznawalnej kreski z przetworzonymi, niejako "popkulturowymi" fotografiami z dodatkiem suszonych w sztambuchu liści. Takie połączenie przywołuje na myśl tworzone przez młodzież zeszyty uzupełniane wycinkami z gazet czy też budzi skojarzenia z wyklejankami Wisławy Szymborskiej. Butenko bowiem nie obawiał się zestawiać obok siebie rzeczy wykonanych w różnym czasie i różnych technikach. Na przykład na jednej stronie znajduje się rysunek strunowego instrumentu, być może z czasów baroku, a na drugiej - fotografia Elvisa Presleya. Ale Butenko nie ogranicza się tylko do starej grafiki i dawnej fotografii - znajdziemy w antologii także reprodukcję biletu peronowego, zdjęcia zapałek, stalówek i wielu innych rupieci. Wyszła z tego istna silva rerum, zarówno pod względem treści, jak i formy.

Pomimo nierównego poziomu prezentowanych wierszy uważam, że warto sięgnąć po tę antologię. Dokonując kolejnej selekcji, można wyłowić coś dla siebie. A także poznać mniej znanych w Polsce autorów, co może być motywacją do dalszych poszukiwań. W szczególności warto wziąć tę książkę do ręki ze względu na jej niepowtarzalne opracowanie graficzne, które jest na tyle różnorodne, że sprawia przyjemność nie mniejszą od czytania wierszy. Niekoniecznie tylko nastolatkom.