Autor recenzji na okładkę (Znak, 2007) wybrał kilka pytań, które stawia Hołownia w swojej książce. Czym się kierował? Pewnie chciał zaciekawić, zaintrygować, wzburzyć. I szczerze mówiąc, nie była to trudna praca. Kto wie, czy nie otworzył książki na chybił-trafił i nie przepisał kilku wątków? Na czym więc polega fenomen "Tabletek z krzyżykiem"?

Książka ma schemat wywiadu, gry na pytania i odpowiedzi rozgrywanej z samym sobą, ale z wykorzystaniem wielu "telefonów do przyjaciela". Autor często odwołuje się do opinii fachowców lub pseudo-fachowców. Czasem aż nie chce się wierzyć, że przytacza rzeczywiste cytaty - wydają się zbyt niedorzeczne. A jednak! Nasz świat aż roi się od fanatyków, którzy pragną zostać zauważeni i wypowiedzieć się na każdy temat, najlepiej bardzo kontrowersyjny. A gdzie szukać takich tematów, jeśli nie w Biblii i religii? Hołownia więc bez zbędnych konwenansów rozprawia się z domorosłymi egzegetami, sam udzielając innych odpowiedzi... Ale czy naprawdę?

Po przeczytaniu książki uświadomiłam sobie, że sięgnęłam po nią, bo naprawdę chciałam znać odpowiedzi na te naiwne pytania - czy zmarłe dzieci zamieniają się w anioły?, czy Jezus naprawdę musiał dać się tak katować?, do kogo będzie należeć po zmartwychwstaniu przeszczepione serce?... Głupie? Może i tak, ale kto z nas nie chciałby tego wiedzieć?

Tylko że Hołownia nie da nam jasnych i prostych odpowiedzi. Nie powie "tak" lub "nie". On nas zapozna z poglądami innych, ironizując mniej lub bardziej, on poruszy najgłębsze zakamarki naszego serca, byśmy sami mogli dojść do jedynie słusznego wniosku... Jakiego? - na to pytanie już każdy sam musi odpowiedzieć, kiedy odłoży książkę Szymona Hołowni, usiądzie w ciszy i zaduma się nad światem i sobą samym - może pierwszy raz w życiu...