Film "Mistrzyni gry" znam dość dobrze – oglądałam go kilka razy. Ponieważ był nagrany na jednej kasecie video, nawet nie wiedziałam, że to serial – trzy odcinki, ale jednak serial. Pomimo to, ja nadal będę używała słowa film.
Prawie dwa lata temu zapytałam na forum, czy książka jest tak samo dobra jak film.
Odpowiedziała mi Paren – że owszem i że to idealna lektura na lato. Od tego czasu poszukiwałam tej książki...

W zeszły piątek spotkałam się z kilkoma dziewczynami, aby razem obejrzeć mecz Polska-Grecja. Wiadomo, jak to baby - zaczęłyśmy gadać o różnych różnościach, oprócz piłki nożnej oczywiście. W pewnym momencie koleżanka mówi „właśnie skończyłam świetną książkę, no po prostu nie mogłam się oderwać!!!” „Naprawdę? Jaką?” „Mistrzyni gry” Znaczy Mistrzyni gry (Sheldon Sidney (właśc. Schechtel Sidney))
Ożeż w mordę jeża! To książka poszukiwana przeze mnie tyle czasu była tak blisko, dosłownie za rogiem!!! Teraz, po lekturze nie mogę się zgodzić z Paren w jednej kwestii – to nie jest idealna lektura na lato!
W sobotę, po tygodniu deszczu na Zielonej Wyspie zaświeciło słońce, więc ja – kocyk na trawę a książkę w dłoń... Jak usiadłam na tym kocyku i zaczęłam czytać, tak wstałam, kiedy skończyłam! Spaliłam się jak raczek :) Dobrze, że tylko ramiona, kark i łydki, bo głowę jednak miałam cały czas pochyloną nad książką.

100 lat i trzy kontynenty, zemsta, miłość, wielkie pieniądze, władza, a przede wszystkim intrygi, intrygi, intrygi – i to wszystko skupione wokół jednej postaci i jej rodziny. Po skończeniu pozostaje jednak pytanie – czy Kate rzeczywiście była mistrzynią? Gry biznesu z pewnością, ale czy gry życia? Czy wszystko, co osiągnęła – często podstępem – dało jej szczęście? A jej najbliższym? Pod koniec życia myśli „wszyscy mnie zdradzili” – naprawdę? A może to ona zdradziła, nie, nie zdradziła – zdradzała swoją rodzinę przez całe życie...

Cały czas miałam wrażenie, że czytam scenariusz do znanego filmu bo przecież doskonale wiedziałam, co się za chwile wydarzy, a jednak nie mogłam się oderwać!
Miałam nadzieję, że książka będzie bogatsza od filmu, ale troszeczkę się rozczarowałam. A może to po prostu film jest za dobrze zrobiony...
Akcja goni akcję, przygoda goni przygodę, romans goni romans, ale niewiele jest tam miejsca na przemyślenia głównych bohaterów. Na pewno nie więcej niż zostało pokazane w filmie.
Książka jest napisana prostym językiem, z pewnością nie jest to literatura najwyższych lotów, ale czyta się dobrze, bardzo szybko i rzeczywiście wciąga. To raczej treść, intryga i szybka akcja stanowią mocną stronę tej powieści.
Nie mam pojęcia dlaczego w Biblionetce została zaklasyfikowana jako thriller/sensacja/kryminał? Owszem, wątek morderstwa pojawia się pod koniec, ale przecież czytelnik od początku wie, kto zabił, pytanie tylko, czy i jak się z tego wymiga. Skoro nie ma w Biblionetce gatunku „literatura obyczajowa” to już bliżej by jej było do przygodowej, a może do współczesnej zagranicznej?
Ponoć książka jest napisana obrazowo, ale ja nie potrafię tego ocenić – cały czas miałam przed oczami sceny i aktorów z filmu. Na palcach można policzyć epizody z książki, które nie znalazły się na ekranie.
Jeszcze mniej jest szczegółów w filmie, których nie było w książce, ale ich obecność jest usprawiedliwiona.
Większość scen jest żywcem przeniesiona na ekran. Ten film może być wzorem – jak ekranizować powieści.

Sidney Sheldon napisał więcej książek – chętnie bym jeszcze kilka z nich przeczytała...