Powieść Stracony poranek (Adameşteanu Gabriela) traktuje o losach trzech kobiet na przestrzeni kilkudziesięciu lat dwudziestego wieku. Wszystkie one związane są ze sobą więzami bądź to rodzinnymi, bądź towarzysko - zawodowymi. Poprzez ich historię poznajemy skomplikowane dzieje rumuńskiego społeczeństwa w niełatwych czasach obu wojen światowych, komunistycznego terroru aż po współczesność.

Vica Delca pewnego dnia wybiera się do swojej znajomej Ivony Scarlat aby... otrzymać od niej comiesięczną zapomogę w wysokości pięćdziesięciu lei. Vica jest starą biedną kobietą. W przeszłości znała matkę Ivony, generałową Ioaniu, pracowała dla niej, pomagała w domu, szyła. Chociaż te kobiety wiele dzieli, pochodzenie społeczne, status majątkowy, wykształcenie, to jeszcze więcej je łączy. Łączy je niedola "straconego pokolenia". Wiek dwudziesty nie był łaskawy dla ludzi. Obie wojny światowe przenicowały społeczeństwa i ktoś, kto był na szczycie społecznej drabiny rychło mógł stoczyć się na sam dół. Vica wspomina przeszłość i jawi jej się ona spokojnie i dostatnio. Zażyłość, niemalże przyjaźń z osobami z tzw. wyższej sfery dowartościowuje ją. Uważa, że zubożała arystokratka ma obowiązek wspomagać ją materialnie.

Bohaterowie powieści Adamesteanu są wielowymiarowi i pełnokrwiści. Autorka opowiada o nich niezwykle ciepło i z wyczuwalną sympatią. Historia przedstawiana jest z perspektywy kolejnych bohaterów, dzięki temu widzimy każdą postać trójwymiarowo i jest ona bardziej wiarygodna. Niezwykle elegancki, barwny język powieści sprawia, że książka "sama się czyta", mimo iż jest to zdecydowanie literatura "z wyższej półki", nie jest trudna. To przyjazna książka. Polecam.