Poświatowska to poetka chwili, wspaniała, krucha postać. Nic tak nie oddaje jej wspaniałej wyobraźni i delikatności, jak jej poezje, jednakże listy pisane z charakterystyczną dla niej emfazą, infantylnością pozwalają bliżej ją poznać, wprowadzają w świat jej myśli, lęków, pomysłów i walki, ciągłej walki z chorobą. Listy zaczynają się od śmierci męża Poświatowskiej i prowadzą nas przez kolejne etapy jej życia - żałobę, rozpacz, starania o wizę do Stanów, operację, studia, kolejne przyjaźnie i związki - po ostatnią operację, której wynik jednak zaprowadził poetkę prosto do łodzi Charona...

Listy w zależności od adresata są różnorodne - ciepłe, ukochane, bajdurzące nieco, żalące się, tęskniące... Okraszone poetyckimi porównaniami, ale chwilami tez zwykłą codziennością, fizycznością, bólem. Wspaniałe są zamieszczone w tomie rękopisy tychże listów*, przyjemnie jest poczytać również oryginały, to nic, że tylko zeskanowane.

Nikomu, kto kocha poetkę, nie trzeba "Listów" polecać.


---
* Halina Poświatowska, "Listy", Wydawnictwo Literackie, 2002.