Angelika, która otworzyła sobie drogę do Wersalu, doprowadzając do małżeństwa ze swoim kuzynem, markizem Filipem du Plessis-Bellière, nie przypuszczała, że o pozycję na dworze będzie musiała stoczyć prawdziwą walkę. Mąż, dla którego związek ten był jedynie kontraktem, nie chciał wprowadzić Angeliki na dwór. Dzięki urodzie, wdziękowi i sprytowi udało jej się jednak oczarować króla Ludwika XIV i zapewnić sobie jego poparcie.

Angelika, która zrozpaczona po śmierci syna i męża zamieszkała w swej posiadłości Plessis, zachęcona przez przyjaciół postanowiła wrócić do Paryża. Wciąż przychylny dla markizy Ludwik XIV zaszczycił ją królewskim przywilejem zasiadania w jego obecności. Angelika czuła, że znowu nadchodzi w Wersalu jej czas, że jest po królowej i metresie króla jedną z najważniejszych kobiet na francuskim dworze. Zawdzięczała to nie tylko swojej urodzie i wdziękowi, ale także mądrości i sztuce dyplomacji.

[Amercom, 2011]