W książce najbardziej uderza psychologia postaci, bohaterowie są jak żywi, ze swoimi słabościami, zwyczajami, przekonaniami, brakami... Nawet tacy potrafią denerwować. Ale autor postanawia głównemu bohaterowi nieco ten świat przewartościować. Do Piotra zgłasza się matka jego kolegi z liceum, Hirka Ułana (tytułowego don Hułana) z prośba o pomoc w odnalezieniu zaginionego syna. Tyle tylko, że Piotr wcale nie był przyjacielem Hirka. Don Hułan był klasowym kozłem ofiarnym, a Piotr wiódł przym w znęcaniu się nad nim. Mimo to Piotr się zgadza i wyrusza w przeszłość, śladami don Hułana. W tej podróży Piotr odnajdzie prawdę o sobie, dowie się, że to, co zachowała jego pamięć nie jest prawdą obiektywną, że wszystko, co go otacza jest względne.

To jedna z tych książek, które zmuszają do myślenia; stawia pytanie, czy aby na pewno wszystko w Twoim życiu jest takie, jak to sobie wyobrażasz?