Od zawsze uwielbiałam baśń „Piękna i bestia”, więc od pierwszych zapowiedzi wiedziałam, że koniecznie muszę przeczytać tę książkę. Czy „Bestia” dorównuje swojemu pierwowzorowi? Czy nie zawiodłam się czytając ją? Zaraz się przekonacie, musicie tylko dotrwać do końca tej recenzji.

Jednak na początek kilka słów o autorce… Alex Flinn z wykształcenia jest prawnikiem. W swoim zawodzie pracowała przez 10 lat, aż w końcu zdecydowała się przejść na emeryturę i poświęcić się temu, co kocha – pisaniu. Już w wieku pięciu lat wiedziała, że chce zostać pisarzem. Ciągle starała się robić wszystko, aby jej marzenie się spełniło. Do pierwszej swojej powieści inspirację czerpała z własnych doświadczeń, gdy po przeprowadzce nie mogła znaleźć przyjaciół w nowej szkole. Natomiast gdy pisała „Bestię”, zmusiła swoje córki, aby przeczytały każdą wersję baśni „Piękna i Bestia”, a później poprosiła je, aby opowiedziały, jak wyobrażałyby ją sobie w realiach współczesnych.

Głównym bohaterem jest Kyle Kingsbury, który ma nie tylko urodę, ale także pieniądze. Niestety sprawia to, że jest aroganckim i zadufanym w sobie młodym mężczyzną, którego nie interesuje, iż może zranić czyjeś uczucia. Ze wszystkiego stara się wyciągać dla siebie jak najwięcej korzyści. Jednak wszystko ma swój koniec. Jego życie ulega diametralnej zmianie, gdy Kyle posuwa się za daleko i zadziera… z wiedźmą. Kendra, bo tak ma na imię czarownica, rzuca na niego klątwę, która zmienia go w Bestię. Warunkiem powrotu do normalnego wyglądu jest to, że Kyle pokocha (z wzajemnością) dziewczynę prawdziwą pierwszą miłością, a jego wybranka przypieczętuje to pocałunkiem. Brzmi znajomo? Jednak czy tak jest na pewno i czy z Kyle'a zostanie zdjęta klątwa, musicie przekonać się sami.

„Bestia” napisana jest prostym i plastycznym językiem, dzięki któremu czytelnik odnosi wrażenie, że znajduje się wewnątrz fabuły. Właśnie, jeżeli już jesteśmy przy tym aspekcie, muszę powiedzieć, że autorka zaczerpnęła naprawdę sporo z każdej wersji baśni, co jednak nie ujmuje wcale oryginalności jej powieści. Sam fakt, że wszystko rozgrywa się we współczesnych czasach jest czymś nowym. Kolejnym nowatorskim pomysłem było ukazanie wszystkich wydarzeń z punktu widzenia głównego bohatera, czyli tytułowej „Bestii”. Dzięki temu możemy zobaczyć jego wewnętrzną przemianę. Właśnie z tego powodu odbieram tę powieść jako historię mówiącą o poszukiwaniu własnego „ja” i tej drugiej połowy, która jest naszym dopełnieniem. Bardzo fajnym dodatkiem okazały się także przerywniki, które oddzielają poszczególne rozdziały książki. Ujęte zostały w formę wpisów na forum grupy wsparcia dla osób takich jak Kyle (czyli zaczarowanych). Autorka zawarła w nich delikatne aluzje do tematu kolejnych rozdziałów.

Co do bohaterów, to zagłębiając się w powieść widzimy, że chociaż Linda i Kyle-Adrian pochodzą z zupełnie innych środowisko, to naprawdę ich życie w ogóle się nie różni. Oboje są samotni, ponieważ dla ich rodziców zawsze co innego było na pierwszym miejscu (praca i nałóg). Autorka stworzyła dzięki temu bardzo wyraziste i „ludzkie” postacie. Nie miałam najmniejszego problemu, aby wyobrazić sobie tych dwoje w rzeczywistym świecie.

Co do akcji, to raczej niewiele można powiedzieć na jej temat. Ani nie jest monotonna, ani nie pędzi „na łeb, na szyję”. Określiłabym jej tempo jako miarowe, dostosowane do tego, jak może płynąć życie nastolatka, który nie może pokazać się ludziom, więc siedzi ciągle zamknięty w domu.

Podsumowując. „Bestia” jest obowiązkową lektura dla każdego wielbiciela bajki „Piękna i Bestia”, bo chociaż fabuła i miejsce uległy lekkiemu przeobrażeniu, to przekaz tej historii nadal pozostaje ten sam. Poza tym powieść czyta się naprawdę bardzo szybko i przyjemnie. Można się przy niej nie tylko wzruszyć, ale także pośmiać. Gorąco polecam każdemu!