Miasteczko Wentworth w stanie Ohio. Ulica domków jednorodzinnych, z białymi płotami i zielenią przystrzyżonych trawników. Upalne letnie popołudnie; mężczyzna myje samochód, nastolatki bawią się z psem, a młody gazeciarz jedzie na rowerze. Sielankowy obraz prosto z amerykańskiego snu zostaje brutalnie zakłócony głośnym wystrzałem i kałużą krwi wypływającej z ciała małego chłopca. Taka historia mogła wyjść tylko spod pióra Stephena Kinga.

"Regulatorzy" to powieść napisana pod pseudonimem Richard Bachman, "siostrzana" w stosunku do "Desperacji". Obie poruszają ten sam temat oraz opisują losy bohaterów o tych samych imionach, choć w zgoła odmiennych okolicznościach. Obie cechuje też podobna stylistyka, niesamowicie oddziałująca na czytelnika.

Na spokojnej ulicy Topolowej pojawiają się siejące zniszczenie postacie i pojazdy z telewizyjnego serialu "MotoGliny 2200" wspomagane przez bohaterów westernu "Regulatorzy". Ich jedynym celem wydaje się eksterminacja zdezorientowanych mieszkańców, a osiedle przeradza się w surrealistyczny krajobraz pustynnego Dzikiego Zachodu. Podczas gdy sąsiedzi desperacko walczą o życie, wyjaśnia się przyczyna tych niezrozumiałych wydarzeń.

Stephen King mistrzowsko trzyma czytelnika w napięciu. Niezwykle plastyczne opisy sprawiają, że przeżywamy każdą sekundę akcji razem z bohaterami. Uwielbiam sposób narracji Kinga, który doskonale pokazuje stan psychiczny bohaterów, będący odbiciem panującego dookoła chaosu. Do zalet powieści należą też dobre dialogi i solidna konstrukcja postaci. Interesującym dodatkiem są zawarte między akapitami listy, fragmenty artykułów prasowych oraz scenariuszy westernu i "MotoGlin 2200".

"Regulatorzy" budzą silne emocje i przykuwają uwagę. King tworzy niezwykły klimat, który pozostaje w pamięci długo po odłożeniu książki na półkę. To właśnie czyni go tak dobrym pisarzem.