Ta książka nie ma ambicji przeprowadzenia wnikliwej analizy całokształtu zjawisk z pierwszej połowy XIII wieku w Polsce. Jest to raczej pastisz powieści historycznej à la Kraszewski, pastisz "opisań świata" średniowiecznych podróżników arabskich, a także próba przekazania pewnych bardzo odległych spraw współczesnym językiem i we współczesnym kontekście. Sprawy wielkie i małe, ważne i błahe układają się jak kamyki mozaiki, odtwarzając świat ludzkich tragedii i komedii, zamierzchłych wierzeń i obyczajów. Fakty historyczne, choć może dziwne i nieoczekiwane, są prawdziwe.

Tyle o książce. A o sobie? Urodziłam się dosyć dawno, ale nie tak dawno, żeby pamiętać czasy Leszka Białego. Jestem z wykształcenia filologiem. Moją największą pasją jest historia. Inne hobby: fotografia i wędkarstwo.

"Tysiąc soboli i jedna dziewczyna" to moja druga książka, pierwszą był "Rok trzech cezarów".

Ewa Nowacka

[Czytelnik, 1968]