Czy traumatyczne doświadczenie może być szansą na lepsze życie? To z pozoru banalne pytanie jest kluczem do zrozumienia książki Daniela Odii „Kronika umarłych”.

Jej bohaterowie to ludzie obarczeni bagażem trudnych przeżyć, ale równocześnie otwarci na życie i świadomie przeżywający każdą jego część. Złączeni więzami przyjaźni, podzieleni w kwestii społecznych ról, podejmują walkę, której celem jest zakwestionowanie prawdy o byciu igraszką w rękach ślepego losu.

Okoliczności, w których przyszło im żyć, rodzą szereg pytań, wśród których pojawia się to dotyczące sensu cierpienia dziecka, samotności czy braku wiary. Co jednak ważne, są one impulsem do konkretnych działań, a co za tym idzie - zmiany samego siebie.

Nawet tak traumatyczne doświadczenie, jak choroba psychiczna czy zdrada współmałżonka może być ważne, jeśli idzie za nim zmiana sposobu postrzegania świata i docenianie w nim tego, co prawdziwie wartościowe.

„Kronika umarłych” jako tekst literacki ujmuje zatem czytelnika uniwersalnością zdarzeń, które niezależnie od epoki, w jakiej się rozgrywają, mówią o indywidualnych ludzkich potrzebach.