"Musicie bowiem wiedzieć, że dwa są sposoby prowadzenia walki: jeden – prawem, drugi – siłą (…) Trzeba przeto być lisem, by wiedzieć, co sidła i lwem, by postrach budzić u wilków". Autora tak słynnej wypowiedzi nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Są to prawdopodobnie najczęściej cytowane słowa Niccolo Machiavellego, a zarazem fragment jego traktatu politycznego "Książę". W tym swoistym "podręczniku rządzenia" zawarł on większość swoich poglądów na temat właściwego prowadzenia polityki przez władców, tworząc jednocześnie kompendium wiedzy i doświadczeń, które zebrał w trakcie swojej wieloletniej działalności dyplomatycznej. Niestety, między innymi ze względu na kontrowersyjną wymowę dzieła, treści w nim zawarte uległy w znacznej mierze uproszczeniu, co rzuciło cień także na funkcjonujący w powszechnej świadomości obraz Machiavellego. W ten sposób powyższy cytat wraz z uogólnioną zasadą, iż "cel uświęca środki", stały się dla wielu ludzi podstawą dla skrajnie negatywnych opinii na temat owego florentczyka – rzekomo cynicznego i pozbawionego wszelkich zasad wielbiciela demonicznego Cezara Borgii.

Wszystko to spowodowało, iż Maurizio Viroli, pisząc biografię Machiavelleg, obrał sobie za cel rehabilitację i "oczyszczenie oskarżonego z zarzutów". Robi to Viroli w sposób wdzięczny i niewymuszony, posługując się językiem jasnym i nieskomplikowanym. Taka forma przekazu opowiadanej historii znacznie ułatwia jej odbiór – co oczywiście nie zwalnia ewentualnego czytelnika z pewnych przygotowań do lektury. Nie musi być on oczywiście szalonym entuzjastą historii, dobrze byłoby jednak, gdyby posiadał wiedzę wykraczającą nieco poza umiejętność poprawnego zdefiniowania pojęcia "renesans". (...)


Zapraszamy do zapoznania się z całością recenzji w magazynie BiblioNETkowym "Literadar":

Autor recenzji: Joanna Marczuk

Recenzja ukazała się w magazynie BiblioNETkowym Literadar (nr 12)