1. W poszukiwaniu Mahdiego (Wood N. Lee) - 4

Czasem warto kupić w ciemno, na kiermaszu, książkę za parę złotych, bo może się okazać, że to całkiem niezła powieść science fiction z zawiłą intrygą, szybką akcją i ciekawym zakończeniem. Najbardziej podobało mi się poczucie humoru autorki objawiające się głównie dużą dozą sarkazmu i autoironii głównej bohaterki, choć może nieco raził nadmiar wulgaryzmów.

Powiedziałabym, że książka jest rewelacyjna, gdyby nie jeden mały szkopuł. Autorka najwyraźniej umiejscowiła akcję w fikcyjnym państwie na Bliskim Wschodzie, Churuczabdży, aby móc wyrazić swoją opinię na temat uwarunkowań politycznych, kulturalnych i religijnych w tamtej części świata. Nie powiem, że jej spostrzeżenia nie były trafne, ale trochę tego było za dużo jak na powieść SF i wolałabym, aby bardziej skupiła się na prowadzeniu fabuły, bo przez te miejscami przydługie wstawki akcja wyraźnie traciła tempo.


2. Zawód: Wiedźma: Tom 1 (Gromyko Olga) - 4,5

Czyta się szybko i przyjemnie, ciekawa fabuła, interesujące postacie i bardzo oryginalny, lekko prześmiewczy obraz wampirów. Największym atutem jest rewelacyjne poczucie humoru autorki, podczas czytania kilka razy głośno się śmiałam. Szkoda tylko, że przez większą część książki praktycznie nic się nie działo i dopiero pod koniec nastąpił nagły, choć krótki zryw akcji. Pomimo tego, na pewno sięgnę po kolejne tomy - mam przeczucie, że główna bohaterka, złośliwa i harda czarodziejka, stanie się jedną z moich ulubionych postaci literackich.


3. Morderstwo w Orient Expresie (Christie Agatha (pseud. Westmacott Mary)) - 5

Czytając ten kryminał mistrzyni gatunku, w pewnym momencie pomyślałam sobie: ha! tym razem to już na pewno wiem, kto zabił! Miałam wprawdzie dwie teorie, ale któraś z nich po prostu musiała być prawdziwa. Jaka byłam dumna z siebie! A jaka zaskoczona, kiedy doszłam do końca, a moje obie teorie posypały się jak domki z kart... Ech, czyli jak to zwykle bywa z kryminałami Christie, przynajmniej w moim przypadku. Ale wcale nie czuję się z tego powodu zawiedziona, wręcz przeciwnie.

Książka rewelacyjna, ale mam jedno zastrzeżenie. Tak się składa, że nie każdy chodzi ze słownikiem polsko-francuskim pod pachą i byłoby naprawdę miło, gdyby szanowny wydawca (Wydawnictwo Dolnośląskie, 1991) jednak umieścił w przypisach tłumaczenia obcojęzycznych wtrętów. Nie chodzi mi o tu już o pojedyncze słowa, ale całe zdania po francusku, no litości! Może nie były to informacje jakoś szczególnie istotne dla fabuły, ale bywam poirytowana, kiedy nie wiem, co czytam.

_________________________________​________________​_​