"Wiedźma naczelna", piąta książka o przygodach maga praktyka Wolhy Rednej, składa się z dwóch części, opisujących dwie przygody rudowłosej wiedźmy: "Życie św. Fendjulija" oraz "Urlopowe tułaczki".

W pierwszej części książki Wolha zostaje zatrudniona przez niechętny magii Zakon Białego Kruka. Jej zadaniem jest pozbycie się umarlaka i jego wiernego bieguna, którzy ośmielają się zakłócać spokój rozmodlonym braciom-rycerzom. Ten rozdział zdecydowanie polecam, nie tylko ze względu na charakterystyczną łatwość czytania, ale i dobrą konstrukcję wątku oraz nieprzewidywalne (przynajmniej dla mnie) zakończenie. Nieco inne aniżeli w pozostałych tomach i nieco... tajemnicze.

Druga część natomiast ciągnęła mi się niewyobrażalnie i głównie nużyła. W tym rozdziale Wolha stwierdza, że kategorycznie potrzebuje odpoczynku od swojej tułaczej doli. W drodze spotyka swoją współlokatorkę i przyjaciółkę - Welkę i razem, mimo ogłoszonego urlopu, przeżywają kolejną przygodę, oczywiście zakończoną zwycięsko przez W.Redną.

W pierwszym rozdziale akcja rozwija się wcale nieźle, w drugim niestety tempo wyraźnie spada. Bardzo brakuje mi ciętego języka Wolhy i zaprawionych humorem dialogów, tak charakterystycznych dla pierwszych części serii. Niektórych z pewnością interesuje, czy pojawia się tu Len. Otóż tak, aczkolwiek tylko na początku, gdy Wolha, wyruszając w celu zdobycia materiału do swojej obrony i zostania mistrzem trzeciego stopnia, rozstaje się z nim w Dogewie. Krótki wstęp do jej przygód kończy się nieco zagadkowo. Później dopiero, w drugiej części, Wolha i Welka poruszają wątek uczucia łączącego wiedźmę z władcą Dogewy.

Uważam, że "Wiedźma naczelna" plasuje się na dobrym (4) poziomie, choć wielu może się ze mną nie zgodzić. Nie oceniam bowiem na podstawie cyferek, lecz opisów. Nie mogłabym z czystym sumieniem stwierdzić, że książka jest więcej niż dobra - ze względu na drugą część, a przyznam, że po pierwszym rozdziale miałam ochotę postawić piątkę. Mimo wszystko książka warta przeczytania.