Po "Łowcach mamutów", książce o życiu ludzi w epoce kamiennej, w swej następnej powieści, "Nad Wielką Rzeką", przenosi nas Edward Štorch w przedświt epoki brązowej. Książka - znowu, jak tamta - oparta na głębokiej znajomości wykopalisk, jak również znajomości życia ludów pierwotnych doby obecnej, mówi o ludzkości już na wpół osiadłej, posiadającej już wyraźną organizację społeczną w postaci rodziny i rodu, trudniącej się już nie tylko myślistwem, lecz także rolnictwem i hodowlą zwierząt. "Wielka Rzeka" - to Wełtawa. Tam właśnie, w kotlinie, gdzie dzisiaj leży stolica Czechosłowacji, "Złota Praga", miasto stu wież, i w jej najbliższych okolicach toczy się akcja powieści, ukazująca w interesującym tempie zwyczaje, obyczaje i wierzenia ówczesnych ludzkich społeczeństw, ich zmagania o byt i kształtowanie się ich wzajemnych stosunków.

Ogromnie interesujące a zarazem bardzo pouczające będzie zarówno dla młodzieży, jak i dla dorosłych czytelników, porównanie obu pięknych dzieł Štorcha. Na osobach głównych bohaterów powieści - Kopacza i Silnego Niedźwiedzia, Łasiczki i Szczęśliwej Chwili - czytelnicy poczynią ciekawe obserwacje i ugruntują swą wiedzę o rozwoju i postępie ludzkości od czasów zamierzchłych.

Dzieje rodów Czapli, Sokołów, Wilków czy Niedźwiedzi są już dziejami bliskich nam, idących wielkimi krokami po drodze postępu ludzi.


[Tekst z obwoluty]

[Książnica Śląska, Mikołów 1949]