Historia rodzinna osadzona w czasach PRL-u - w Warszawie lat 50., 60. i 70., z nawiązaniami do okresów wcześniejszych. Głównym bohaterem jest chłopak - Dec, jego dzieciństwo, młodość oraz dorosłość w rodzinie o dwóch odmiennych tradycjach: ojca - wysokiego funkcjonariusza komunistycznego i matki - szlachcianki; śledzimy zderzenie tych postaw ze sobą, a także z rzeczywistością Polski Ludowej przez pryzmat jego doświadczeń.

Deca poznajemy jako dorosłego mężczyznę, którego żona popełnia samobójstwo po urodzeniu kalekiego dziecka i stopniowo cofamy się do dziejów jego małżeństwa, a następnie jego dorastania w domu rodzinnym - relacji z matką, pierwszej miłości, przyjaźni, konfliktów, buntu i upodobania do primaaprilisowych żartów, na końcu opowieści wracając do prywatnej dorosłości bohatera, gdzie ta skłonność doprowadza do zemsty na domniemanym sprawcy nieszczęścia. W tle szczegóły ówczesnej codzienności i polityki oraz przedwojennej historii Polski, podkreślające realizm oraz tworzące klimat powieści.

Książka stanowi ciekawy obraz tamtych czasów, fabuła jest wciągająca, choć zakończenie nieco się dłuży. Autor zapowiada kontynuację i choć jej premiera wciąż się przesuwa, na pewno będzie ciekawym uzupełnieniem tej powieści.