Jacka Higginsa, używającego w swojej ponad 50-letniej karierze pisarskiej również kilku innych pseudonimów (w rzeczywistości jego nazwisko brzmi Harry Patterson), nie trzeba nikomu przedstawiać. Większość miłośników książek i z pewnością wszyscy zwolennicy sensacji znają przynajmniej jedną z ponad sześćdziesięciu powieści, które ten brytyjski twórca wydał do tej pory. Część z nich, jak choćby "Orzeł wylądował" czy "Modlitwa za konających", została zekranizowana. Ulubioną tematyką autora są konflikty zbrojne, począwszy od II wojny światowej, przez zimną wojnę, po współczesny terroryzm. "Zabójcza ziemia" należy do cyklu powieści, które łączy postać głównego bohatera, Seana Dillona, byłego członka IRA. W zamian za współpracę z elitarną grupą do "zadań specjalnych" przy rządzie Wielkiej Brytanii uniknął on kary śmierci. Tym razem ma przeciwko sobie okrutnych i bezwzględnych bojowników Al-Kaidy i rosyjskiego wywiadu, a jego misją jest uratowanie przetrzymywanej w Iraku dziewczynki, półkrwi Arabki, porwanej z Anglii przez własnych krewnych – islamskich fundamentalistów. Czy uda mu się skutecznie stawić im czoła? To raczej pytanie retoryczne.

Jako powieść sensacyjna, "Zabójcza ziemia" jest tak sztampowa, jak to tylko możliwe. Czarnymi charakterami są Rosjanie (na czele z Putinem, tutaj słowiańskim odpowiednikiem Osamy), których łączą ciemne interesy z arabskimi terrorystami. Owszem, trzeba przyznać, że Higgins sili się momentami na nieco głębszą analizę postaci, próbując pokazać racje czy dylematy drugiej, tej "złej", strony. (...)



Zapraszamy do zapoznania się z całością recenzji w magazynie BiblioNETkowym "Literadar":

autor recenzji: Dorota Jurek



Recenzja ukazała się w magazynie BiblioNETkowym Literadar (nr 6)