„Pocałunek kobiety-pająka” jest próbą odpowiedzi na pytanie: jak wygląda więzienny świat i jak zmienia się człowiek przebywając w tym nieprzyjaznym środowisku. Nie od dziś wiadomo, że rzeczywistość zakładów karnych rządzi się odmiennymi prawami, to, co na wolności jest nie do przyjęcia, w zamknięciu staje się swoistą normą.

Czy możliwa jest jakakolwiek więź między zniewieściałym homoseksualistą a rewolucjonistą, który poświęcił życie osobiste dla dobra prowadzonej walki politycznej? Odpowiedź jest twierdząca, trzeba tylko stworzyć „odpowiednie” warunki: zamknąć na małej przestrzeni, odciąć możliwość ucieczki, zastraszyć, upodlić i odebrać nadzieję na szybkie wyjście.

W książce spotkanie dwóch nieprzystających światów, które w normalnych okolicznościach miałyby o sobie mgliste pojęcie, zapoczątkowuje swoistą interakcję, prowadzi do powolnego budowania wzajemnej więzi ludzi skazanych na samotność, których pragnieniem jest akceptacja i doświadczenie bliskości, za wszelka cenę. W ostatecznym rozrachunku bohaterom przychodzi drogo zapłacić za ludzkie odruchy, autor jednak nie poddaje się pesymistycznemu wydźwiękowi historii i przekonuje nas, że trzeba umieć przyjąć życie takim, jakie jest.