Historyjka jest stereotypowa: on ma misję do wypełnienia, ona najpierw się domyśla, potem wie, że będą mieli dziecko, ale chwilowo nic mu nie mówi. Do tego terroryści, sensacyjne poszukiwania renesansowego skarbu, willa na wyspie odciętej od świata i tak dalej, i temu podobne.

Nie byłoby o czym mówić, gdyby nie przemoc. W życiu seksualnym głównych bohaterów. Oczywiście to, co dzieje się między dwojgiem dorosłych ludzi, zależy wyłącznie od nich samych, ale do pasji doprowadza mnie, kiedy tak konsekwentnie - przez całą książkę - kiedy główna bohaterka mówi "nie", a jej... hm... samiec tego nie szanuje i wymusza na niej uległość, okazuje się, że tak naprawdę ona też tego chciała i to "nie" w sumie miało znaczyć "tak".

Bardzo niepedagogiczne, nieżyciowe i denerwujące.