Pewnego dnia Marek stracił wszystko, zostało mu tylko niepewne uczucie Karoliny, trochę nawiedzonej ekolożki walczącej o prawa wilków. We dwoje próbują zacząć od nowa. Wyjeżdżają do górskiej samotni, by spełnić dawne marzenia o życiu zgodnie z naturą i ludźmi. Szybko okazuje się, że nie będzie to łatwe, bo w okolicy nie brakuje ludzi, którzy nienawidzą wilków prawie tak samo, jak Ukraińców...

"Samotność wilków" to powieść o budowaniu życia na nowo. Ale również o tym, że o przeszłości nie da się zapomnieć.

Pisanie "Samotności wilków" było dla mnie podróżą do krainy młodości. Kiedy trafiłem w Bieszczady po raz pierwszy, były one jeszcze puste i naprawdę dzikie. Jak wielu młodych ludzi, szukałem w tych górach przygody i kontaktu z nieskażoną naturą. Dopiero na miejscu odkryłem, że przyroda ledwo zdążyła na nowo objąć w posiadanie ziemię spustoszoną, gdzie jeszcze niedawno tętniły życiem ludne wsie, zanim spłonęły, a ich mieszkańcy zostali zabici albo wygnani. Po latach moi bohaterowie podążają tymi samymi ścieżkami. Nadal jest dziko i pięknie, ale po lasach wciąż krążą stare widma...

Marek Harny

[Prószyński i S-ka, 2006]