- Stawiam pięć zapałek - wykrzyknął pewny siebie, różowy na twarzy jak aniołek.
Trudno go sobie było wyobrazić w momencie, gdy okręt targany ostatnimi konwulsjami zaczynał drogę ku ostatecznej agonii, a on wyskoczył, faute de mieux, za burtę i przez dziewięć godzin znajdował się w wodzie. W kieszeni miał czterdzieści funtów. Banknoty zaczęły wypływać i unosiły się przed nim na powierzchni. Z początku przestawał płynąć, by z powrotem wcisnąć je w spodnie, lecz stopniowo, gdy odczuwał coraz większe zmęczenie, pieniądze przestawały mieć jakiekolwiek znaczenie i pod koniec w ogóle nie poświęcał im uwagi, nie przejmując się niczym oprócz zimna. W końcu wyłowił go niszczyciel i jego pulchne ciało okryto ciepłymi kocami. Długo potem, gdy przypomniał sobie, żeby sprawdzić ile pieniędzy mu zostało, doliczył się zaledwie pięciu funtów.
- Stawiam pięć zapałek - wykrzyknął triumfalnie ponad wrzawą, która właśnie się podniosła...*


---
* Godfrey Winn, "P.Q.17. Opowieść korespondenta wojennego o tragedii konwoju", tłum. Aleksander Pogorzelski, wyd. Finna, 2011, s. 40.