Książka ta opowiada o jednym ze sławniejszych polskich generałów z czasów insurekcji kościuszkowskiej i wojen napoleońskich. Generał Józef Zajączek jest postacią kontrowersyjną. Z jednej strony uchodzi za wybitnego dowódcę, z drugiej jednak zdarzało mu się popełniać błędy i ponosić spektakularne klęski (np. przegrana bitwa pod Chełmem czy nieudana obrona Pragi). Po upadku powstania generał znalazł się we Francji, gdzie u boku Napoleona brał udział między innymi w wyprawie na Egipt.

Z książki można się dowiedzieć, iż wielu dowódców polskich miało do niego pretensję za klęski poniesione w powstaniu kościuszkowskim. Te oskarżenia o nieudolność mogły dotknąć boleśnie generała i spowodować jego zrażenie się do idei walki o Polskę. Po wojnach napoleońskich Zajączek został namiestnikiem rządzonego przez Rosjan Królestwa Polskiego i na tym stanowisku odznaczał się uległością wobec księcia Konstantego oraz lojalnością wobec carskiej Rosji, co zyskało mu powszechną nienawiść.

Książka w fabularyzowany sposób opisuje najważniejsze fakty z życia generała Zajączka, człowieka, którego trudno jednoznacznie ocenić.