Czechow ma już to do siebie, że w jego książkach (opowiadaniach i dramatach) właściwie nic się nie dzieje, nie ma wartkiej akcji (patrz - "Przygoda fryzjera damskiego"), a jednak czytamy go z pewną wnikliwą przyjemnością. W "Wujaszku Wani" jest mowa o przegranych życiorysach, o ludziach, którzy próbują mimo wszystko radzić sobie z życiem. Każda postać jest ważna, każda jest prawdziwym majstersztykiem. I nie tylko czytanie "Wyjaszka Wani" jest ważne dla czytelników. Przenoszenie dramatu na scenę jest doskonałym sprawdzianem odporności psychicznej, rozsądku i subtelności reżysera. Polecam mądrym reżyserom i mądrym aktorom!