"O naśladowaniu Chrystusa" jest bardzo popularnym, znanym od 1418 roku, dziełkiem ascetycznym i po Piśmie Świętym najbardziej rozpowszechnioną książką, posiadającą wielką ilość wydań i tłumaczeń, cieszącą się do dnia dzisiejszego niezwykłą poczytnością.

Św. Ignacy Loyola od czasów swego nawrócenia był rozmiłowany w "Naśladowaniu" i uważał je za perłę książek duchownych. Czytał je dwa razy dziennie: jeden rozdział rano, według porządku, drugi natomiast wieczorem, na wyrywki, gdzie się książka otworzyła. Św. Franciszek Salezy zwykł był mawiać, że ta książka więcej ludzi nawróciła i uświęciła, niż zawiera liter. Czytywali ją także uczeni i wybitni ludzie: Piotr Corneille, Leibniz, Beethoven, Manzoni. Ampère, ciężko chory, zapytany przez jedengo z przyjaciół, czy nie życzyłby sobie, żeby mu przeczytać jakiś rozdział z "O naśladowaniu Chrystusa", odrzekł: "może co innego, mój drogi, bo »Naśladowanie« umiem na pamięć". Przy zwłokach Daga Hammarskjolda, sekretarza generalnego ONZ, leżących obok szczątków rozbitego i spalonego samolotu (17 IX 1960), znaleziono w kieszeni marynarki książeczkę Tomasza à Kempis "Oo naśladowaniu Chrystusa", a w niej kartkę z tekstem przysięgi, jaką złożył, obejmując obowiązki sekretarza generalnego ONZ.

[Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Kraków 1991]