Od niepamiętnych czasów pisarze wykorzystują motyw wędrówki w swoich utworach. Jest on bardzo nośnym tematem i znamy wiele dzieł opartych właśnie na nim. Wielu znawców twierdzi, iż motyw wędrówki jest tak stary jak samo piśmiennictwo i trzeba powiedzieć, że jest w tym wiele prawdy. Najstarsze znane dzieła zawierające motyw wędrówki to Biblia i Epos o Gilgameszu, napisany ok. 3 tys. lat p.n.e.
W ,,Mitologii greckiej’’ motyw wędrówki jest dość powszechny. Orfeusz wędruje, aż do Hadesu w poszukiwaniu zmarłej żony i w decydującym momencie zaprzepaszcza szanse na jej odnalezienie. W tej historii motyw wędrówki ukazuje nam ludzkie dążenie do niemożliwych celów i częstą niewiedzę o tym, co jest tym właściwym celem. Natomiast Jazon wyprawiwszy się z argonautami po złote runo poznaje dogłębnie meandry ludzkiej duszy. Doświadcza w czasie podróży miłości, żalu, smutku, zdrady i prawdopodobnie wszelkich możliwych uczuć. W jego przypadku wędrówka nie jest tylko środkiem dojścia do celu, lecz nauczycielką natury człowieka.
,,Odyseja’’ Homera pokazuje motyw wędrówki w ,,pełnej krasie’’. Odyseusz zwany tułaczem wędruje po morzach i wyspach 10 lat. W czasie tej wędrówki poznaje ludzi i nie tylko oraz ich sposoby na życie. Homer opisuję jak dla Odyseusza wędrówka staje się czymś potrzebnym do życia , jego częścią. Odyseusz jednak zakochany w żonie, stara się za wszelką cenę wrócić do Itaki, co trwa dość długo, lecz w końcu się udaje. Jednak ,,głód’’ podróży w Odyseuszu daje o sobie znać pod koniec jego długiego panowania – Odys pod koniec swego długiego życia udaje się na kolejną i ostatnią zarazem wędrówkę. Jak powiedział Leopold Staff : ,,każdy z nas jest Odysem, co wraca do swojej Itaki,,.
,,Opowieść wigilijną’’ Dickensa różni od ,,Odysei’’ to, iż podróż dla Odysa była karą, a jego doświadczenia ,,skutkiem ubocznym’’, a dla Ebenezera podróż odbywa się nie w celu kary, lecz poznania natury i błędów konkretnego człowieka, czyli właśnie siebie.


W świecie współczesnym motyw wędrówki nic nie stracił na wartości. Amerykanie w swoich filmach i książkach bardzo cenią motyw podróży, na tyle, iż jest on znany jako oddzielny gatunek: tzw. Kino i literatura drogi. Przykładem takiej literatury może być ,,Talizman’’ Stephena Kinga. "Oszałamiający, zapadający w pamięć epos o wędrówce, przygodach i odysei" – jak napisał „Washington Post”. Opowiada on o chłopcu, który by uratować swoją matkę i jej odpowiedniczkę w świecie równoległym zwanym terytoriami musi przemierzyć całą Amerykę. Zdobywa przyjaciół, pokazuję bohaterstwo i poświęcenie. Poznaje istotę dobra i zła. Wędrówka powoduję, iż nabywa bogatą kolekcję doświadczeń, co owocuję wcześniejszym dojrzewaniem, a także zmienia go w człowieka, który widział ,,za dużo’’.
Motyw literacki jest bardzo nośny co można śmiało stwierdzić po lekturze powyższej analizy utworów go zawierających. Mimo, że motyw wędrówki zwykle w pierwszej kolejności służy do opisu egzotycznych krajów, miejsc i ludów. Równie często staje się metaforą ludzkiego życia, jego gorzkiego i słodkiego smaku oraz możliwością wyborów drogi do celu lub ucieczki. Ukazuję nam prawdę o naturze człowieka oraz symbolizuję ludzką chęć poznawania świata. Zarówno Biblia jak i Mitologia ukazuję los człowieka i dokonywania w związku z tym wyborów jako drogi naszego życia.

p.s. komentarze mile widziane